Itivuttakapāḷi
2. 1. 3. Tapanīyasuttaṁ (30)
vuttaṁ hetaṁ bhagavatā, vuttam-arahatā ti me sutaṁ:
“dve me bhikkhave tapanīyā. katame dve? idha bhikkhave ekacco akatakalyāṇo hoti akatakusalo akatabhīruttāno, katapāpo kataḷuddo katakibbiso. so “akataṁ me kalyāṇan”-ti pi tappati, “kataṁ me pāpan”-ti pi tappati. ime kho bhikkhave dve dhammā tapanīyā” ti.
etam-atthaṁ bhagavā avoca, tatthetaṁ iti vuccati:
“kāyaduccaritaṁ katvā vacīduccaritāni ca,
manoduccaritaṁ katvā yañ-caññaṁ dosasañhitaṁ. [1]
akatvā kusalaṁ kammaṁ katvānākusalaṁ bahuṁ,
kāyassa bhedā duppañño nirayaṁ so upapajjatī” ti. [2]
ayam-pi attho vutto bhagavatā, iti me sutan-ti.